Вышаград. Наведалі дом адпачынку венгерскіх пісьменнікаў. Цікава прайшла гэта сустрэча. Як не хапае ўсім нам такіх творчых кантактаў, абмену думак, шырокіх сувязяў са светам, – без чаго не можа нармальна развівацца ні літаратура, ні мастацтва. Мала ведаюць венгерскія сябры аб нашай беларускай літаратуры, ды і мы не можам пахваліцца сваімі ведамі аб іх літаратуры, якая зараз развіваецца паміж трыма полюсамі: сваімі класічнымі традыцыямі, заходнім мадэрнізмам і сацрэалізмам.

А вось і Балатон! Спыніліся на пару гадзін у Ціхані. Гэта тут у часе вайны былі страшэнна цяжкія баі. Зямля хутчэй, як людзі, залечвае свае раны. Цішыня. Толькі шумяць хвалі, адна за другой набягаюць на пакаты бераг, усеяны «каменнымі капытцамі» – галькай.