Аддаў Елізавеце малюначак. Пайшла дахаты, прынесла кніжку і пачала чытаць уласныя вершы. Пра гэтую кніжку не ведае нават яе сяброўка. Не спадзяваўся на такое пачуццё, на такі дзявочы розум. Адчуваў сябе ў нейкім святочным настроі, тым больш што прырода такой выглядала Пасля некалькіх бурлівых дзён мора было нібы люстэрка, паветра насычана вільгаццю, далягляду не відаць. У сузіранні гэтай сімфоніі нешта дзіўнае з'яднала нас... Было адчуванне, што так, як мы адно аднаго разумеем, ніхто нас не разумее.