Нарэшце дабраліся да Масквы. I адразу трапілі на прыём да П. К. Панамарэнкі. Многа і цікава расказваў нам аб становішчы на франтах, аб партызанскім руху ў Беларусі. I новасць: у нейкай нямецкай газеце друкуецца М. Васілёк, у што, прызнацца, не хацелася верыць. Надрукаваць маглі і без яго ведама, як гэта было, калі ён сядзеў у нямецкім палоне, а верш яго быў змешчаны ў берлінскай «Раніцы», аб чым ён пісаў мне перад вайной.