Прыплылі мы туды, дзе, як вялікія маразы ваду ў лёд ператвараюць, так сонца сваей моцай і гарачынёю соль скоўвае, так што можна па ей хадзіць, хоць пад ею ёсць вада пітная і добрага смаку. Адразу ж на пачатку восені соль тая дзеля вільготнасці растае, пра што, як шмат хто пісаў, дык я прапускаю. Адтуль недалёка ёсць места Лерніка, якое амаль тысячу дамоў мае, але мінулаю Турэцкаю вайною66 блізка што спустошанае. А як мы ў гэтай мясціне крыху адпачыць сабе пастанавілі, дык я вырашыў табе той пачатак падарожжа майго выпісаць і паслаць, а болей пасля, як надарыцца нагода, напішу. Пісана ў мясцінах сольных выспы Кіпр апошняга дня траўня года Гасподняга 1583.